Wommels, it Dielshûs 22 maart 2003

De voorlopig laatste gelegenheid om Reboelje aan het werk te zien was in Wommels. Daar waar het allemaal begon. Hoewel, de eerste optredens waren misschien niet in Wommels, maar het werd wel zo'n beetje de thuishaven; vaak twee optredens per jaar. Voor mijzelf begon het destijds ook in Wommels. Het zal een jaar of vier geleden zijn geweest. Reboelje met Sytze Pruiksma en Sebeare. Ik kon nog geen enkel nummer en vond het allemaal maar wat vreemd. Meest volwassen mensen en allemaal blije gezichten. Afijn, ik kocht een cd-tje en later nog één en was al gauw aangenaam besmet.
Reboelje en Piter Wilkens, Reboelje en Twarres, Reboelje met en zonder Flat Out, Hans Boschma, Remi Adriaansz, Femmes Vattaal; in een tent of op De Terp en in een Blau Paradys. Ik had het niet graag willen missen en daarom waren Jenny en ik deze keer opnieuw van de partij. In tegenstelling tot eerdere jaren zonder familie, die zat thuis voor de buis.

Het is bijna half tien en we moeten nog een uur wachten totdat het optreden begint, maar dat kost geen enkele moeite. Het is hier geen dorpshuis, maar het lijkt er wel op. Even bijkletsen met iedereen, 'n sigaartje, 'n maltbiertje en zo gaat dat. Was de zaal vorig jaar al door Twarres opgewarmd, nu mag Reboelje het van begin tot eind verzorgen. De eerste set van zo'n drie kwartier beslaat voornamelijk standaard nummers. De band speelt de nummers lekker 'strak' en geconcentreerd. Doet iedereen nu extra z'n best na het lezen van het kritisch verslag van het vorige optreden? Dan moet ik oppassen…
Dit verslag moet eigenlijk een zo objectief mogelijk beeld schetsen van wat wij hebben gezien, maar ik ga wel eens in de fout. Ik heb trouwens geen moeite gedaan om een setlist te pakken te krijgen. Er klopt toch niets van.

De reacties in de eerste pauze zijn die van herkenning. Zo van: dat werd wel weer eens tijd. Tja, het is altijd gezellig en druk in Wommels maar de meeste van hier en uit de buurt zijn niet zo gek om Reboelje achterna te vliegen. Ik heb nog niet verteld dat Remi Adriaansz meespeelt. Hij geniet ervan weer met zijn vrienden op het podium te staan. In de tweede set zwiepen hij en Tiede het tempo behoorlijk op. Bij Fûgel yn dy, zo halverwege het optreden komt de massa om mij heen in beweging. Dit nummer heeft zo'n impact op het publiek, dat valt me steeds weer op. Het blijft boeien deze tweede set. We krijgen zelfs nummers te horen die we bijna nooit live horen.

De derde set is opnieuw grandioos en nu ben ik toch zo objectief mogelijk. De reactie van het publiek is ongekend. De aandacht is maximaal en dat maakt het spelen wel zo lekker. Na kort overleg en schijnbaar moeiteloos switcht de band van Marije naar It famke, van Merkeman naar Noflike jacht en iedereen smult ervan en zingt uit volle borst mee. Met Trije komt de derde set aan z'n eind. We hoeven niet lang te wachten voor een toegift. En wat voor één! Hamanaras, ook zo'n nummer dat je nauwelijks hoort, met Marius op gitaar. De favoriet van velen is natuurlijk Eilân yn de see. Deze nacht komt ie helemaal uit de tenen. Voor Gjin liger gaan de registers nog eens volledig open. Hierop heeft Coen (lichteffecten) de hele avond gewacht.

Dan is het ruim na tweeën en mag Reboelje een dankbaar en terecht applaus in ontvangst nemen. 't Is mooi om zo nu en dan eens aan terug te denken want ze zullen het een tijdje zonder moeten doen, krekt as wy.

TEADE

De gespeelde nummers:

Nummer - CD

De deade man; It famke, de hûn en de houtkapper - Reboelje yn in sabeare wrâld
Ik haw wûn; Eilân yn de see - Skepper fan de Skepper
Nûmerke 12; Noflike jacht #1 en #2; Trije - Magysk Teater
Fûgel yn dy; Sabeare wrâld; Gjin liger - Simmersnie
Swimmer; Dyn prins; Wurch; Der is net mear; Medusa; Hamanaras - Medusa
Folksgerjocht; Merkeman; Nij begin - Merkeman
Langstme; Kom mar, kom mar - Brulloft
Simmersliep; Hein; Marije Maria; Lêste nacht - Oere 0
Blau Paradys - 2005 (gokje)