OOSTERBIERUM, IT MIENSKAR 1-2-3

Tsjonge, wat een weersomstandigheden op deze eerste februari. Kwakkelweer en vooral sneeuw, niet veel maar wel lastig. Dat was er ook de reden van dat niet veel mensen de moeite namen naar patat- en Slachtedorp Oosterbierum af te reizen. In het hele land werden trouwens activiteiten afgelast en zo zie je maar weer: ieder nadeel hep z'n voordeel. Ik zou nl. niet gegaan zijn, maar nu ik elders niet meer nodig was kon ik net zo goed wel naar dit optreden gaan. Ik moest eerst nog afstand doen van mijn aversie tegen optredens in dorpshuizen. Onder het motto: zeg nooit nooit was ik al een uur van tevoren aanwezig. Ik zeg je alvast dat ik er geen spijt van had. Lees gauw verder.

Ik kom binnen en val midden in de soundcheck. Het is het gebruikelijke gepiel, maar wie zie ik daar sneaky achter Marius staan: een andere bassist. Het is diezelfde man die met Reboelje op de foto staat tijdens de uitreiking van de Bernlefpriis. Als ik niet beter wist zou dat een mooie basis zijn voor enige roddeljournalistiek. Die man is de mompelende Theunis B. van vorige week. Vandaag is hij ingehuurd als lid van de crew. Wat bijna niemand weet is dat hij van de meeste Reboeljenummers alle baspartijen zonder moeite meespeelt. Het bevalt 'm zo te zien wel.

Na wat koffie en een heerlijke gevulde koek zie ik dat het nog niet veel drukker is dan daarnet. Ik tel al tien toeschouwers en een fiasco dreigt. Even later zie ik dat er hier ook nog een cafégedeelte is. Nou, daar tel ik zeker 25 man/vrouw. 't Is er lekker warm dus ik blijf er nog even. Inmiddels ben ik dan weer herenigd met de vaste groupies. Tegen tienen komt Douwe mij de tussenstand melden: 20 man in de zaal en 20 in het café. Wat zou je denken van één set hier en één in de zaal? Niet dus. Het café gaat zo dicht.

Een kwartier later is het dan zover en barst het geweld los. We zien Sido opnieuw als vervanger voor Tiede. Inmiddels is bekend dat hij en Jeanette vandaag bevallen zijn van een dochter. No, en de namme is Nynke Amarins. Lokwinske!!!
Alsof een kleiner publiek de juiste inspiratie brengt om eens flink tekeer te gaan zo slingert Reboelje de Muzykman de zaal in. Het is luid, het is fantastisch. De setlist is nagenoeg gelijk aan vorige week, maar nu klinkt het af. Het is vooral te merken dat Sido er zin in heeft. Brutaal treedt hij meer en meer op de voorgrond met als voorlopig hoogtepunt Dyn Prins in een 'extended version'.

Tijdens Blau Paradys laat het publiek van zich horen. Tot dan kwamen ze in het stuk niet voor, maar nu is er gelegenheid om bij te praten. Was ik vorige week nog wat kritisch over de lengte, vandaag klopt het allemaal; niet te lang en de juiste sfeer. Aan het eind van deze eerste set krijg ik spontaan weer het bekende kippenvel op de armen. Hark hark. Het kan me niet lang genoeg duren. Dat geldt niet voor iedereen. De blonde staartjes willen maar niet wiegen op dit nummer, maar bij Hein zijn ze weer terug.

Het valt me op dat het publiek in de tussentijd is verdubbeld. Sommige mensen tellen wel voor twee. We zijn er wel over eens dat het vandaag een stuk beter klinkt dan vorige week. Jammer dan, voor de thuisblijvers. De frietkraam doet al goede zaken. Ik laat mij een broodje bal smaken. Theunis is nog in gedachten bij de soundcheck. Een persoonlijk hoogtepunt, zegt hij. Monte heeft louter positieve reacties op zijn Montesiden 3.0 gehad. Hij vond het wel een beetje gênant, zo'n extra katern. Nu willen ze dat ik doorga, zegt hij. Ik complimenteer hem met zijn kennis van zaken. Hij weet altijd te vertellen waar mensen vandaan komen en dat is voor ons dan wel weer leuk om te lezen. Of hij doorgaat weet ik niet en ik zal hem ook niet overhalen. Feit is dat hij maar weer om raak aan het fotograferen was. Hij valt als het ware aan als een dief in de nacht. Het is slechts de flits die hem daarna verraadt. Sommige van zijn slachtoffers krijgen dan tegen de kerst een envelopje met een groet uit Wierum, vergezeld van een treffende foto. Prachtig toch? Laat ik tot slot nog iets zeggen over het pauzemuziekje. Hoe kan zo'n man als Ale nu ineens met een cd van Line Dance Fever aankomen? Eerst al zo'n heuptasje en nu dit … en toch klinkt het niet slecht.

Om half twaalf start de tweede set. Durk blaast zich de longen uit het lijf op mondorgel in Sâlt wetter. Is het schijn of staan de mannen elkaar een beetje uit te dagen? Zoals wel vaker het geval is, is Fûgel yn dy het sein om verder naar voren te komen. Ook in Oosterbierum zijn de remmen nu wel zo'n beetje los. De drank heeft zijn werk dan gedaan en zelfs de heren gaan staan springen. De BOB's zoals ik observeren liever nog even. Ik geniet er van, hoor ik achteraf. Tja, ik kan het niet ontkennen. Het is allemaal lang niet perfect, maar qua performance konden we hier net zo goed in Wommels zijn voor 700 mensen. Ik zou in herhaling vallen door alle gespeelde nummers nog eens bij langs te gaan. Daarvoor is het lijstje onderaan dit verslag.

Wat me nog is opgevallen is dat de muziek van Reboelje genoeg bekend is hier in Oosterbierum. Het meezinggehalte lag hoog. De sfeer zat er dan ook goed in en het was een wijs besluit om de toegift meteen maar in te zetten met een Nij begjin. En ja hoor, Kaapren varen, Back Home en G-L-O-R-I-A; de medley wordt steeds leuker. Stel je daar nog even bij voor dat niemand vanavond eigenlijk 'stuk' kan. De uitvoering van het slotnummer Trije is wel een hele bijzondere. Ik vind dat ik dit toch even moet beschrijven voor de thuisblijvers. Terwijl Durk en Tsjerk het "Wa bin ik en wa bisto?" doorzetten probeert Marius ze van de wijs te brengen door het eerste couplet van De swarte ridder te zingen. Even later krijgen we een heuse drumduo van Rommert en Marius. Koen zet de stoboscooplamp erop en het publiek is helemaal verkocht. Beide zetten nog een tijdje door. Het is een prachtig gezicht, Marius staand en Rommert in een bijna diagonale houding achter de drums. De rest doet vanzelf ook gretig mee, niet te vergeten .Alweer een hoogtepunt.

We zijn vanavond niet zo talrijk dus schreeuwen om een toegift heeft niet zoveel zin. Een aantal gasten zoekt daarom de kleedkamer op. Of de heren echt gestopt zijn? 't Is mooi genoeg geweest en eerlijk is eerlijk: hier kun je toch zeker wel weer een week op teren. Na afloop spreek ik nog één van de organisatoren. Hij zit met gemengde gevoelens. "Je moet eens wat proberen, hè?" Ze hebben hier nu vijf keer wat gehad, maar dit is qua belangstelling niet de beste. Hij had wat meer volk uit de omtrek verwacht. Er was ook al een keer of 25 gebeld om kaartjes, maar het weer heb je nou eenmaal niet in de hand. Het is te hopen dat het deze zomer tijdens de Slachtemarathon beter is. Wie dan meeloopt tot de eindstreep kan hier nog eens terugkomen.

Teade

P.S.: Wie wil er van het komende optreden een verslagje schrijven? Ik ben er dan echt niet.

De nummers van 1-2-3:

Nummer - CD

Sâlt wetter - Skepper fan de Skepper
Muzykman; Spaansche mich; Trije - Magysk Teater
Fûgel yn dy - Simmersnie
Wurch; Der is net mear; Dyn prins; Medusa - Medusa
Folksgerjocht; Merkeman; Nij begin - Merkeman
Langstme - Brulloft
Simmersliep; Hark hark; Hein; Marije Maria; Lêste nacht; Doch de raaie - Oere 0
Blau Paradys; Feest - 2005 (gokje)