Na een tijdje afzien was het dan eindelijk weer zover. Eindelijk ja, tenminste voor de steeds groter wordende vaste aanhang van de band. Een optreden na zo'n lange tijd begint dan ook wat op een reünie te lijken.
Voor Reboelje was het, geloof ik, alweer het derde optreden dit jaar. Ze waren dus al wat ingespeeld. Hoewel, vaste gitarist Tiede Lanting was er niet. Hij was in afwachting van gezinsuitbreiding en zat zich misschien wel te verbijten met een muziekje van Radiohead, Muse of de Stones. Goed, in zijn plaats zagen we een oude bekende: Sido Martens. Vorig jaar om deze tijd was hij stand-in van Durk. Hij kende de vaste fans nog, dus herkenning alom.

Op dit door de "Stichting Maskelyn" georganiseerde optreden waren 180 mensen afgekomen. Gevarieerd publiek met een gemiddelde leeftijd hoger dan die van de Reboeljeleden (zelfs mèt Sido). De één rookte pijp, de ander had een stoel nodig en een derde moest zich nog stoer voordoen voor een van de weinige jongedames. Net als altijd waren de groupies weer vooraan te vinden. De blonde staartjes wiegden vrolijk heen en weer op de klanken van de muziek. Weer anderen schuifelden met de neus richting tenen in het rond en klaagden daags erna over een pijnlijke nek. Tja, duidelijk een geval van het ontbreken van 'wedstrijdritme'.

De eerste vijf nummers van de eerste set brachten niets nieuws. Het was net alsof iedereen zich wat moest inspelen. Sido deed z'n uiterste best om maar niet op de voorgrond te treden. Eigenlijk speelde iedereen nog iets aan de voorzichtige kant om elkaar maar zoveel mogelijk te kunnen horen. Ondanks die voorzichtigheid zat er trouwens voldoende power onder. Het zesde nummer werd er eentje uit Blau Paradys: het titelstuk, uiteraard gezongen door Tsjerk. Lag het nou aan mij of duurde het nummer twee minuten te lang? Verder dan maar weer, nu met de Spaansche mich naar het zo vaak aangehaalde boek.

Ik kwam pas bij het derde nummer binnen en daarom kon ik niet eerder dan tijdens het 'skoft' bijpraten, handen schudden en dat soort dingen. Hee, daar zag ik mijn Jenny ook weer eens…
In tegenstelling tot normaal vond niet iedereen het tot nu toe weer machtig mooi. Nee, er was kritiek van de dames: veel te langzaam allemaal. Besloten werd Douwe, een jongen met pit, er op af te sturen. Sneller spelen en meer peper en zout erin was de opdracht.

Na de pauze kwam Reboelje prompt met Sâlt wetter, een nummer van De Skepper waarbij Marius nog gitaar speelt. In de loop van deze tweede set ging het steeds meer de goede kant op met o.a. De lêste nacht, Folksgerjocht en Merkeman. Opnieuw kwam er een nummer uit BP voorbij: Feest. Zonder zich te verslikken raffelde Tsjerk alle mannen en vrouwen die in het nummer voorkomen af. Ik denk dat niemand hem dat na doet. Hoewel, de buorfrou van hier in Buitenpost pikte z'n spiekbriefje in dus misschien is ze nu wel aan het oefenen. Na Medusa was het weer tijd voor een pauze. Een korte deze keer, want voor we het wisten stonden ze alweer op het podium om Trije te spelen.

Er zijn al vele bruggetjes geslagen naar een Nij begjin. Zo ook deze keer. Meestal heeft het met het liedje niet zoveel te maken. Halverwege ontaardt het dan vaak ook nog eens in wat improvisatie. 't Is maar wat er in de hoofden opkomt; de doedelzaksolo hebben we trouwens nog steeds niet gehad. Deze keer was er een uitstapje naar Back Home en G-L-O-R-I-A. Iets van Fungus was ook leuk geweest, nietwaar?
Het was al over twaalven toen een hele lange blonde dame het podium opkwam. Ik ben zelf ook niet klein en had haar de hele avond al in het vizier. Zulke lange vrouwen trekken altijd mijn bijzondere aandacht. Theunis B. naast me kon zich er niets bij voorstellen en mompelde nog iets onverstaanbaars. De dame in kwestie kwam trouwens op om Reboelje te bedanken. De organisatie had zo'n beetje quitte gespeeld en was zeer tevreden omdat ze hadden gezien dat de mensen genoten van de muziek. Na dit bedankwoord sloot Reboelje af met De swarte ridder en mochten we naar huis, maar dat wilden de meeste gasten nog niet of ze konden niet.

Teade

P.S.: Wie wil er van de komende twee optredens een verslagje schrijven? Ik ben er dan niet. Ik heb iets tegen dorpshuizen. (Ennuh….niet stiekem Frou yn blau spelen, hè?)

De nummers van 25 januari:

Nummer - CD

Sâlt wetter - Skepper fan de Skepper
Muzykman; Spaansche mich; Trije; Swarte ridder - Magysk Teater
Fûgel yn dy - Simmersnie
Wurch; Dizze jûn; Der is net mear; Dyn prins; Medusa - Medusa
Folksgerjocht; Merkeman; Nij begin - Merkeman
Langstme; Tunnel fan it ljocht - Brulloft
Simmersliep; Hein; Marije Maria; Lêste nacht; Doch de raaie - Oere 0
Blau Paradys; Feest - 2005 (gokje)