Koudum, de Klink 1 juni 2002

Na een maand van betrekkelijke rust was er afgelopen zaterdag weer een optreden van Reboelje. Eén in een serie van drie die nog voor de zomervakantie worden afgewerkt en dan gaat de stekker eruit. Nou ja, figuurlijk dan want Reboelje zit middenin de realisatie van de muzikale expositie over het leven en de werken van Boele Bregman. De première daarvan is begin oktober. Terug naar Koudum. Had ik niet geschreven dat ik de optredens in dorpshuizen demonstratief zou laten schieten? Maar ja, ik was nog nooit in De Klink en ik heb een hekel aan vooroordelen. En toen ik hoorde dat Sebeare er ook ging optreden besloot ik toch te gaan… O ja, het verslag mag iets langer van de redactie, omdat er maar weinig Reboelje-optredens zijn en de HAMANARAS van september moet ook vol.

's Middags op de radio laat Gurbe Douwstra een nummer van Sebeare horen. De zevenkoppige band uit Easterein heeft mede dankzij z'n blazers een eigen en herkenbare sound. Vaak zit er een leuke melodie in de nummers, al dan niet met originele tempowisselingen. Nu houdt niet iedereen van dat getoeter en misschien verveelt het je daarom ook wel eens. Dit nummer, Nuchter yn in dronkene wrâld is er een zonder blazers. Als we 's avonds om kwart over tien de zaal binnenstappen is Sebeare al bezig het publiek te vermaken. Ik schat een man of dertig, meer zijn er op dat moment nog niet en alsof dat nog niet erg genoeg is staan het liefst zo ver mogelijk van het podium; zo'n beetje ter hoogte van de bar of zittend in de vensterbank. Sebeare maalt er verder niet om en speelt alsof het een lieve lust is. Ik heb ze één keer eerder zien optreden, ook met Reboelje, in een bijna-thuiswedstrijd in Wommels. Ik geloof dat ze de laatste tijd weer wat meer aan de weg timmeren en dat er een nieuwe cd op stapel staat. Dat zal dan de derde worden.

Omdat het nog zo lekker rustig is kan de enkeling die applaudisseert ook op het podium gehoord worden. Zo hep ook dit nadeel weer een voordeel. Het valt mij op dat de zang moeilijk te verstaan is. Dat komt natuurlijk vooral omdat ik de teksten meestal niet ken, maar ook omdat andere instrumenten luider gemixd staan. Naarmate het buiten donkerder wordt, wordt het binnen gelukkig steeds een beetje drukker. Inmiddels is Sebeare toe aan z'n eerste voor mij bekendere nummers: Frys om útens. Zoals iedere leuke band heeft ook deze z'n eigen groepies die het voortouw op de dansvloer nemen. Ik vind heel knap dat ze dan de aandacht van het publiek kunnen vasthouden. "Leuk hè", hoor ik sommigen zeggen. Bedoelen ze nou dat ze het goed vinden en niet durven te zeggen? Nog een hit Ik tink oan dy. Een winnend lied op Liet! Yn de rein is bekend van Wiegels Wjukkelmasine, maar Sebeare komt er ook goed mee voor de dag. Heeft één van de bandleden dit nummer niet geschreven? Het nummer van Sebeare dat jaarlijks in de Friese lijstjes terugkomt is Te folle foar dy. Er is een leuke videoclip van gemaakt. Dat kun je als band winnen als je Liet! wint. Het is één van de laatste nummers van deze avond. Dit nummer komt live prima uit de verf. Zo van de cd krijg ik er regelmatig kippenvel van, maar nu even niet. Het laatste nummer is Easterein. Een toegift zit er niet in omdat de volgende band om twaalf uur los moet. Eigenlijk wel jammer want zowel het publiek als de band had dit wel verdiend. Ik zie in ieder geval nu al uit naar een volgend treffen met Sebeare.

En, werd er nog wat afgekwekt zul je je afvragen? Nou, IK heb me er niet aan gestoord. Wat dat betreft is de Klink een ideale locatie. Wie praten wil gaat vanzelf naar de ruime entree, dicht bij de bar en dichtbij de wc's. Als je de muziek wilt horen ga je naar de grote zaal die een stuk hoger is. De muziek komt via de achterwand weer op je af waardoor je sowieso al niemand meer kunt verstaan.
Met die wetenschap is het geen wonder dat ik deze hele zondag al koppijn heb. Of zou het toch door de drank komen. Zo hep het voordeel van je te laten rijden ook weer een nadeel.

Zondagochtend: Ik haw wûn. Met dit nummer begint het optreden van Reboelje. Een titel die enige zelfverzekerdheid in zich heeft. En zelfverzekerd als hij is zien we Marius met een headsetje op. Als Madonna, maar dan iets minder sexy, dwarrelt hij over het podium. Eindelijk verlost van dat gehannes met die microfoonsnoeren, maar ook dit zal wel weer een nadeel hebben. "Daar moet ik eerst maar eens een foto van maken", denkt Hanneke. Het volgende nummer is Simmersliep. Het wordt alweer een beetje drukker met dansende dames. Der is net mear en het volume is inmiddels aardig opgeschroefd. Het is wat een vreemd moment om nu al Tunnel fan it ljocht te spelen. Misschien past het wel helemaal niet. Dit is een nummer dat vooral mooi, misschien wel plechtig moet klinken. Het kan wel anders, maar laat die fluit en toeter dan in de tas. Tegelijkertijd overkomt mij iets van een onbevredigend gevoel. De band staat goed te spelen, maar toch met minder emotie als normaal. Of passie. Dat geldt ook een beetje voor het publiek. Het is er wel en luistert ook wel maar lijkt niet echt onder de indruk.
Het is vaak moeilijk een gevoel uit te drukken en zoals ik het voel voelt een ander het niet, maar, zelfverzekerd dat ik ben, zie ik dat het niet honderd procent is. Geen Langstme. Zelfs de groepies als Tineke maken minder kilometers als anders. Het gaat verder met Wurch en de Muzykman mist ook al wat: agressie. De eerste set eindigt met Doch de raaie en Folksgerjocht.

In de pauze haal ik de sociale contacten verder aan. Tja, normaal hoor ik dan wel wat "men" er van vindt, maar ook dat is er niet bij. Monte begint zich al wat zorgen te maken over Akke en Joke (zie "de bikkels"). Ze zijn nooit ergens op tijd, maar het is nu al één uur en ze zouden toch echt komen… Voor ik het vergeet, maar Monte krijgt nog een eervolle vermelding, omdat hij 's ochtends vijf uur op was, omdat hij de Peter Stuyvesanttocht over 32 km heeft gelopen en omdat hij - desnoods op karakter - geen optreden wil missen. We drinken wat en nog wat en voor we het weten begint de tweede set.

Als Marius de gitaar van Durk pakt kan er maar één nummer aankomen: Nij begjin dus. We zullen die zaal toch meekrijgen, zullen ze in de pauze gedacht hebben. Maar hawar, hawar en nog eens hawar; er zijn er maar weinig voor in de stemming. Aan De lêste nacht mankeert helemaal niets. Tiede is weer helemaal op dreef. Ik houd het niet meer en ga meedoen en dus dingen vergeten. Misschien is dat het sein geweest want met Hein en Marije Maria komt er meer publiek los. Zo langzaamaan gaan we naar het hoogtepunt van de nacht, tenminste voor zover het dit Reboelje-optreden betreft, maar eerst is er nog de Fûgel yn dy. Het blijft swingen, hoor! Ook zonder The Horn. En het is bijna niet te geloven, maar zij van "de bikkels" uit Damwoude zijn dan toch gearriveerd. De één een biertje, de BÛB een cola. Over niet te geloven gesproken. Gjin liger, tevens persoonlijk hoogtepunt van dit optreden, al was het maar vanwege het licht.

Voor iedereen die de nieuwste HAMANARAS heeft gelezen en niet meer wist hoe Medusa nou toch eigenlijk klinkt. Hier is ie weer eens. Yeah! Niet een erg lange versie, deze keer. Het gaat als het ware bijna over in Trije. Bij wijze van toegift. Marius zingt het e-o-lied voor maar hoe we ook ons best doen, we komen er niet bovenuit. Met z'n allen hossen en stampen we mee naar het einde van deze set. Het publiek neemt niet meer de moeite om er een langere toegift uit te slepen. Het is twee uur en dat is voor het merendeel mooi genoeg. Ooit zal het goed komen met Koudum. Er heeft zich na afloop toch een aantal nieuwe leden voor de fanclub gemeld. En waarom waren die twee dames nou zo laat? Ze waren op een feest en daar was nog een striptease-act. Dat wilden ze niet missen. Misschien is dat nog wel een leuk idee om de twee laatste Reboelje-optredens op te vrolijken. Zo tijdens Nij begjin…hawar, HAWAR!!

Teade de Groot

Hieronder weer even een lijstje van welke albums de gespeelde nummers komen.
Simmersliep; Hein; Marije Maria; De lêste nacht; Doch de raaie; De Oere O (2000)
Tunnel fan it ljocht; De Brulloft (1996)
Nij begjin; It folksgerjocht; Merkeman (1996)
Der is net mear; Wurch; Medusa; Medusa (1994)
Fûgel yn dy; Gjin liger; Simmersnie (1992)
Muzykman; Trije; Magysk Teater (1991)
Ik haw wûn; Skepper fan de Skepper (1989)