Twijzel, Partycentrum De Bining     2 februari 2002

Zo langzamerhand bestaat er al een behoorlijk netwerk van Reboeljefans. Sommige van die fans treffen elkaar zelfs buiten de optredens om, maar de meeste houden het contact met de “spin in het web” en dat is natuurlijk Douwe, de voorzitter van de fanclub. Zodra op internet had gestaan dat het optreden voor deze avond was uitverkocht wist men hem moeiteloos te vinden. Dankzij dit netwerk waren Jenny en ik ook van de partij tijdens dit eerste Reboelje-optreden in 2002. Het was al uitgelekt dat de vervanger voor Durk Hogendorp de bekende Leeuwarder muzikant Sido Martens was. Wat niet bekend was dat Remi Adriaansz zou meespelen. Achteraf een hele goede oplossing. Remi vestigde als boegbeeld voor de band veel aandacht op zich, zodat Sido zich op de achtergrond kon inspelen. Het is overigens niet de eerste keer dat er één van de bandleden moet ontbreken tijdens een optreden. Zoek dat maar eens op; het zou wel eens een mooie vraag kunnen zijn in de kwis onder reboeljekenners tijdens de komende fanclubavond. Het is negen uur ’s avonds in De Bining en het is weer ouderwets: bijna geen publiek! De vaste Reboeljevolgers laten zich niet meer verrassen en zijn er dus al. Of komt het omdat ze allemaal tot de gastenlijst behoren(?). Wat opvalt is dat de beperkte ruimte vol met rook hangt. Het rookkanon blijkt getest te zijn. Het wordt later die avond niet meer gebruikt. Ja, de ruimte is beperkt maar ondanks dat dit gebouw vrij nieuw moet zijn is het er wel gezellig. Het is een soort gymlokaal waar vanavond de capriolen moeten plaatsvinden. Jammer van die mooie vloer, denk ik, als sportman. Terwijl de mannen van de band zich in de peuterzaal ernaast moed indrinken druppelt het veelal plaatselijke publiek binnen. Vanaf dat moment is het gekwèk (= bekenden die elkaar juist tijdens een optreden van alles en nog wat hebben te vertellen) niet meer te stoppen. Het is me niet opgevallen dat iemand bijzonder oranjegekleurd was. Iedereen heeft blijkbaar even genoeg van Het huwelijk.En ikzelf? Ik heb m’n best gedaan gezellig te zijn, maar eigenlijk was ik de hele avond wat afwezig. Ik zou er eigenlijk ook helemaal niet zijn en was er toch en heb nog nooit zoveel jus gedronken. Waarom vertel ik dit? Nou, als je wat mist in het verslag …. Het wordt half tien en menigeen heeft de setlist al in zich opgenomen. Die liggen ergens op het podium. Bij wijze van test staat er op: “verboden mee te pikken”. Dan doe je dat ook niet hè, Hanneke T. te B.? Ze past er alleen op.
Voor mij is het nog een verrassing dat we even later beginnen met De muzykman. Het is een hele poppenkast daar op het podium. Iedere hoek is benut voor instrumenten, monitoren, kastjes, knoppen, lampen en zelfs een plantenbak. De muzikanten kunnen zich er de kont amper keren, maar de muziek lijdt er niet onder. Nadat ook het licht in de zaal uit is kunnen we gaan genieten. Hoewel, daar achterin waar ik sta hebben ze het veel drukker met elkaar dan met de muziek. Vervolgens Simmersliep. Het is natuurlijk even wat aftasten met en voor de nieuwe gitarist maar het is niet erg storend dat er even gezocht wordt naar het juiste begin. Om in de sfeer van deze bijzondere dag te blijven een liedje over het koningshuis. Bleef het in Amsterdam vandaag vrij rustig; in Twijzel klinkt een hartstochtelijke aanklacht tegen de monarchie: Reboelje!! De kening moat dea. Het geluid staat lekker hard en dat getuigt toch van enig zelfvertrouwen.Daarna mag Tsjerk. Hij is ook al niet optimistisch: Der is net mear. Tiede probeert waar hij kan de zang van Durk op te pakken. Niet slecht, Tiede, die song komt er! Het vijfde nummer is It famke, de hûn en de houtkapper. Voor het eerst wordt de gitaar van Sido wat luider gemixed, maar … ik was wat afwezig, hè? “Niet mijn favoriet”, zegt Baukje naast mij. Ze heeft niks op met de tekst en daar zit wat in. ’t Is ook al een nummer van 15 jaar oud, hun tweede. Wie weet hoe lang Marius het als “rymsel” op papier had. Zo schrijft ‘ie ze tegenwoordig dan ook niet meer. Zelfs met het volgende lied Tunnel fan it ljocht blijft het rumoerig om ons heen. Zou ik dan toch naar voren moeten? Ik doe het niet. Ik geniet hier nl. nogal van het extreem lage geluid dat Marius uit z’n synthesizer haalt. Ik voel dat m’n stembanden er van gaan trillen, wat lekker! De spaansche mich, da’s ook lekker: zwieren en draaien op een meeslepend ritme. Je zou ‘m eens wat vaker op de friese radio moeten horen. Misschien binnenkort in het uurtje bij de Omrop op de zaterdagochtend?Het is een avond van gouwe ouwe hier in De Bining. Dat is niet erg, want er zitten juweeltjes bij hoor. Zoals het ingetogen deel van Noflike jacht. De eerste orgelklanken bezorgen mij al kippenvel, maar het is ook snel weer weg als blijkt dat Marius een echo van heb-ik-jou-daar op z’n microfoon heeft. Als de menigte voorin vervolgens ook nog het mooiste deel van het liedje meebrult is het helemaal verkeken, ondanks de prachtige en ondersteunende viool. Dus: LUISTEREN, NIET MEEZINGEN. Doe dat maar bij Piter Wilkens. Marius wendt zich de tweede keer wijselijk af van de microfoon en laat ze maar zingen. Het gaat in één ruk door naar Hein. Dit kan Tsjerk wel alleen af. Het is het laatste nummer in deze eerste set. Een set die een mooi beeld geeft van de afwisseling die de muziek van Reboelje kent.
De groupies zijn al tot op het hemd doorweekt van het zweet. Het is er ook warm en dus moet er veel gedronken worden. Nog maar een jus. “No, hoe fynst it”, komt er iemand naar me toe en omdat ik de juiste woorden nog moet kiezen: “of fynst it mar neat”. Ik vind het wel leuk, maar ook niet meer dan dat. Ik leg hem uit dat ik probeer te kijken als iemand die uit nieuwsgierigheid komt. Ik observeer bijvoorbeeld of “ze” de sfeer en de aandacht kunnen vasthouden, of het licht afleidt of begeleidt en wat ik wel zie maar niet hoor en andersom. Zo ga ik nog even verder. Gelukkig heb ik geen verstand muziek en heb ik al helemaal geen maatgevoel, maar ik weet wel wat mooi knikt en wat, daar gaan we weer … wat emotie oproept. Dat laatste is weer persoonlijk en dus bovenal subjectief en daarom is mijn mening niet belangrijker dan de zijne. We gaan ergens anders over praten. Geen verhalen over schoenpoetsers deze keer, het blijft bij sport en muziek. Dat is toch wat de man op onze leeftijd blijkbaar bezighoudt. Wat dat betreft is zo’n optreden meestal erg vrouwvriendelijk: we laten ze lekker met rust!
Het licht moet weer uit want een Nij begjin is begonnen. De kenner weet dat Marius dan de gitaar pakt en Durk de tamboerijn. Ook dat kan Sido wel. Toch vreemd dat een man met zo’n ervaring dat ding zo vreemd vastpakt, maar hij slaat zich er doorheen. De solo is deze keer weer eens een …solo van Tiede. Tijdens Wurch vertel ik dat de nummers die Tsjerk zingt meestal een la-la-la gehalte hebben. Let er maar eens op. Het past ook wel wat bij hem: is altijd zichzelf en meestal vrolijk. Reboelje maakt op z’n cd’s graag gebruik van achtergrondzang. Bij sommige nummers heeft dat zo’n bepalende sfeer gekregen dat zo’n nummer live maar naakt klinkt. Tijdens Dizze jûn haakt de menigte van daarnet er mooi op in door zachtjes aan te vullen. Dus: VOORAL MEEZINGEN. Misschien zingt Marius dan het derde couplet ook nog. Met deze laatste interactie is de ban echt gebroken hoor. De band gooit het laatste beetje schroom van zich af en het publiek doet al een tijdje volop mee, bijvoorbeeld met Fûgel yn dy. Ik denk dat ze bij Marije Maria zelfs achter de tap en achter het mengpaneel hebben meegezongen. Dat hoort natuurlijk bij de populairste friese hit die nog nooit een hit was. En Tsjerk maar fluiten. Fluiten of la la la, het maakt hem weinig uit. Aha! Eindelijk weer één van mijn favorieten: De lêste nacht. Wat klinkt dat weer lekker zwaar, zeg. Doe me maar even één biertje tussendoor. Tiede kan ook hoog zingen. Hij klimt er bijna voor in de microfoon. Het is dat Rommert een eind aan het nummer breit, want het ritme zat er zo lekker in, daar moeten we nog wat la-la-la aan toevoegen. Terwijl de rest zich opstelt voor het volgende nummer heeft Marius opeens een ander deuntje te pakken. Ik zie hem denken: “verrek wat is dit, dit is eh… eh…” Nou, het is eh… het is Gipsy van Uriah Heep en staat vast ergens op Internet. Maar goed, Tsjerk wil beginnen aan It folksgerjocht, kijkt hem eens streng aan en net als ie denkt opnieuw te moeten beginnen heeft Marius ‘m weer te pakken. Kijk, dat zijn nou de krenten in de pap van zo’n optreden, maar als ik dat aan anderen vertel verklaren ze me helemaal voor gek, dus houd je stil. Voordat ik enigszins afwezig geweest ben besef ik nu dat ik toch nog redelijk veel van de avond heb opgepikt. Doch de raaie bijvoorbeeld. Het verslag dijt weer aardig uit. Voor de non-stop muziek ben ik al geswitched van Fryslân naar De avond van Noord. De deade man zullen daar wel nooit draaien. Hier in Twijzel kunnen de Holle fetsjes weer horen hoe het echt moet. Ik zie in ieder geval één blonde man uit z’n dak gaan. Het is Jan T. te B. Hij heeft iets met dit nummer. Sido ook. Het gaat geweldig. Hoe zou hij het vinden? Hij oogt nu in ieder geval relaxed. En wie had er ook al weer wat met Medusa? En met Eilân yn de see? Eén voor één komen ze nu langs de echte toppers van Reboelje. Het doet me denken aan de jaren tachtig dat we op vakantie gingen naar Ameland of Terschelling. De discotheken maakten er een gewoonte van steeds dezelfde klassiekers tegen sluitingstijd te spelen. Meestal waren het plakkers en stond ik weer niet op de dansvloer… Maar nu hebben we Trije en mag iedereen op de dansvloer. Sluit gerust bij een stelletje aan, dat hoort hier zo en had je dus vroeger niet hoeven proberen. Dit was de laatste toegift. Een enkeling probeert ze nog terug te roepen. Helaas, dat wordt een week wachten.Nog meer bezweet dan daarnet staan daar de groepies bij te komen en na te genieten. Gewoon even alles vergeten, lekker dat dat hier zo kan. Maar zo na een kwartiertje denkt de barman dat ze vast nog wel even willen swingen. Een live-cd van de Creedende Clearwater Rivival en nog veel meer moois. Omdat er veel publiek blijft hangen, is het nog een gezellige boel hier in De Bining.
Al met al hebben we een optreden gezien dat er best mee door kon. Geen echte hoogtepunten, maar die mochten we, denk ik, ook niet verwachten. Ik heb Sido Martens er één keer op kunnen betrappen dat ie spontaan begon iets mee te zingen en dat was tijdens Marije Maria. Toch verdenk ik hem ervan dat ie vanochtend maar eens een Reboelje-cd heeft opgezet. Volgende week kun je het zelf gaan beoordelen, want hij doet in Tzum opnieuw mee. Ik denk dat ik namens iedereen spreek als we Durk een spoedig en perfect herstel toewensen.

TEADE

Hieronder weer even een lijstje van welke albums de gespeelde nummers komen.