Oudemirdum, Toerismo 7 juli 2001
De grote weersverandering zou uitgerekend 7 juli plaatsvinden. De drukkende warmte van de afgelopen dagen moest plaats maken voor wisselvalliger en koeler weer. De diverse weerberichten voorspelden dat deze verandering gepaard zou gaan met veel regen, harde wind en zelfs hagelbuien.Toen Baukje en ondergetekende, samen met onze drie kinderen, tegen 18.30 het festivalterrein betraden was het de gehele dag nog droog geweest en de wel aanwezige dreigende wolken hadden de warmte ook nog niet verdreven. De verdere avond zou het, behoudens twee korte buitjes, ook droog blijven. Wat wel opviel was dat er nog maar zeer weinig mensen waren (red. toch waren er volgens de organisatie ongeveer 700 man!). Niet dat ik er duizenden had verwacht, maar ik kon me ook de verdere avond niet aan de indruk onttrekken dat het bezoekersaantal toch enigszins tegenviel. Een plaatselijke schone overrompelt me en voor f12,50 koop ik het laatste lot voor ‘Schijt je rijk’ wat even later voor een bloedstollend uurtje zorgt als twee koeien in een afgezet stukje grasland, wat in genummerde vakken is verdeeld, rondlopen en het de bedoeling is dat ze in één van de vakken schijten. De eigenaar van het lot met het nummer dat correspondeert met het vak waarin de koe zijn behoefte heeft gedaan kan een lang weekend Ameland winnen. Helaas …. De eerste set van Reboelje begint tegen half negen en er wordt geopend met ‘muzykman’. Vervolgens enkele oude bekende nummers (oa ‘Dyn Prins’, ‘Wurch’, het door vrouw en kinderen verfoeide ‘It famke, de hûn en de houtkapper’) en enkele nieuwere nummers (‘Einlik frij’ en ‘Paradys #2), die ook al steeds bekender gaan klinken en hierdoor hun gelaagdheid steeds meer prijsgeven, om te komen bij één van mijn favorieten, nl. ‘Der is net mear’ waarbij ook Femmes Vattaal acte de presence geven. De optredens zonder de Femmes zijn vaak prachtig, maar met krijgen de nummers vaak dat beetje extra wat ze nog intenser maakt. Tijdens laatstgenoemde nummer valt echter de stroom uit en hoewel Tsjerk zich hierdoor niet uit het veld laat slaan en zijn handen als megafoon gebruikend het nummer toch uitzingt sterft deze set een roemloze dood. Ook het daaropvolgend optreden van de Femmes komt zonder lichtshow en werkende microfoons niet goed uit de verf.De tweede set begint met ‘Langstme’ waarna Marius vraagt of er ook één van de twee Froukje Geertsma ’s aanwezig is die ook de de laatste cd meezingen. Dat blijkt het geval en zij zingt dan ook mee met het volgende ‘Simmersliep’.Na ‘Noemerke 12’, ‘Merkeman’, ‘Omke Jan’ en ‘Krekt as wy’ komen we bij het moment dat ‘De-Ein’ zal worden uitgevoerd. Een twintig minuten durend muziekstuk waarbij de Femmes Vattaal twee auto’s als slagwerk zullen gebruiken. Tijdens de uitvoering hiervan heb ik me meer geconcentreerd op het visuele aspect dan op het muzikale. Wat ik van het laatste heb meegekregen is dat het leek op een lange improvisatie, waarbij Durk zelfs de trompet ter hand nam.Al snel ging het slagwerk van de Femmes een geheel eigen leven leidden en was er van één samenvloeiend geheel geen sprake meer. Tegen de achtergrond van het IJsselmeer en de invallende duisternis levert het toch een boeiend schouwspel op. Als op het einde één van de auto’s van de stellage omver is gegooid overkijkt Marius het slagveld en geeft samen met Tsjerk een prachtige uitvoering van ‘Noflike Jacht #2’, wat tevens het einde van de tweede set betekent.In de daarop volgende pauze verneem ik van Teade, die zijn nog maar net begonnen vakantie in Doorn heeft onderbroken om hierbij aanwezig te zijn, dat hij geen verslag zal schrijven deze keer en benieuwd is of iemand anders het ook zal overnemen. Vandaar deze poging van een nieuwkomer (het virus heeft pas in de tweede helft van 2000, op redelijk gevorderde leeftijd, toegeslagen).De derde en laatste set begint in bijna volledige duisternis. Het podium is sprookjesachtig verlicht. De kinderen gedragen zich nog redelijk voorbeeldig, de, met mate, genuttigde alcohol heeft de muziekreceptoren op scherp gezet (met dank aan Aize) en een verkoelende wind waait door m’n haren, eh .. over m’n net kaalgeschoren hoofd. Samengevat: ik ben er klaar voor.‘Fûgel yn dei’ is de opener. Gevolgd door ‘Swarte Ridder’ en ‘It folksgerjocht’ waarin Tsjerk zich ‘un Homme Vattaal’ toont en één van de vaten van de Femmes Vattaal te lijf gaat. Na het wereldnummer "De lêste nacht’ komen ook de Femmes weer op het podium en wordt ‘De Spaansche Mich’ ingezet waarna ‘Doch de Raaie’, "Medusa’ en ‘Trije’ volgen.Het loopt tegen twaalven en één voor één komen de kinderen vragen hoe lang het nog duurt. Nog twee nummers gok ik.‘Marije Maria’ is de eerste toegift. Ik durf het bijna niet te schrijven, maar ik blijf het één van de mindere Reboelje nummers vinden. Dit wordt echter weer goedgemaakt door het samen met de Femmes uitgevoerde "De deade man’.Wat een heerlijke muziek en steeds weer met een aanstekelijk enthousiasme gebracht.Oudemirdum. Toerismo. Volgend jaar zullen we er Deo Volente weer zijn.
Jan Broos
Dat soe dochs in hiel spektakel wurde dêr yn Aldemardum mei Femmes Vattaal, dy't in pear auto's ynelkoar rame soene mei musikale help fan Reboelje. Hanneke wie al nei Wommels west foar in earste priuwke, mar wat ik sa al ferwachtsje koe wie my net dúdlik. Yn Aldemardum wie de "famylje" fansels presint fan fris lytsgoud oant oerjierrige hippy's. It waaide nochal wat, sadat it gelûd achteryn it fjild mar min te hearren wie. Dat waar pynlik dúdlik doe't it elektryk útfoel. Fan Reboelje wie allinne foar it poadium noch wat te hearren, mar dat besloeg al gau yn stilte. Dat Femmes Vattaal net fersterke wurdt is foaral by soksoarte optredens te merken: daliks as je wat by it poadium wei rinne falt hun diel fan it gehiel fuort. Achter op it fjild, wêr ik sa no en dan wat by Douwe Poelstra en syn cd-winkeltsje omhúsmanne, wiene de vattale fetsjes út it gelûdsbyld. En dêrmei op in punt fan krityk: it meidwaan fan Femmes Vattaal mei optredens van Reboelje slagget lang net hieltyd like goed. It oantal eigen wurkjes fan Femmes is beheind en se moatte it foaral hawwe fan in oerdonderjende wâl fan gelûd yn in net al te grutte romte (cd-presintaasje Oere O yn 't Hearrenfean: prachtig!) of fan it hiel dúdlik begeliede fan Reboelje mei oanfoljende ritmes (Medusa bygelyks). Foar beide jilt, dat de romte wêryn spile wurdt beheind wêze moat en dat Femmes nei ien as twa nûmers ôfwiksele wurde moat troch Reboelje. Dat slagge dus yn Aldemardum yn't gehiel net. De fetten binne dan wol hol, se wiene amper te hearren. No bin ik as oerjierrige Reboelje-fan wol wat dôf, mar sa beroerd binnen de earen no ek wer net. En it ynelkoar rame fan'e auto's fûn ik in mislearre stik: der wie yn't gehiel gjin gelykrin tusken Femmes en Reboelje: yn't earstoan noch al wat, mar al gau net mear. Musikale ritmes wiene op'e auto's fier te sykjen. Wat my noch it mearste by bleaun is is de "psychedelic underground" sfeer yn'e musyk fan Reboelje: prachtig! De measte oandacht (ek yn'e media) gie fansels út nei Femmes Vattaal, mar dat wie wat der by troch: it is Reboelje dy't alle kwalteiten hat om soksoarte jûnen ta in feest te meitsjen, net Femmes Vattaal. Wat my oanbelanget mei de holle fetsjes wol wat minder faak meidwaan. En dan it leafst yn net te grutte romtes, dan komme se folle better ta hun rjocht. Oars spilet Reboelje mei koarten yn it foarprogramma fan Femmes (???).
Oan't Reboelje
Jan Terpstra, Bûtenpost
