Marrum, warme feesttent 15 juni 2001

Het is alweer een dag later, zo’n zaterdag dat je de normale dingen doet en nog steeds geniet ik na van gisteravond. Dat optreden dat was me d’r eentje hoor! Een lang verslag is helemaal niet nodig. Het was gewoon GEWELDIG. Dat is wel wat kort door de bocht, zul je denken. De thuisblijvers hebben deze keer echt wat gemist. Wat heb ik dan gemist? Nou, dat zal ik je vertellen. Het is die vrijdagavond lekker weer, maar er zit "iets" in de lucht: zo schijnt er een flauw zonnetje en is het buiten wat drukkend (zeg maar benauwd) en dan weer trekken donkere wolken zich samen om spatjes regen te doen neerdalen. Het feestterrein in Marrum heeft het nodige water al te verduren gehad maar het gras is er droog. Naast de grote feesttent zijn er nog wat kermisattracties, een visboer en natuurlijk een patatboer. Het is er wel gezellig op dat kermisterrein, maar als de dorst dan even later toeslaat is het meteen een mooi moment om eens in de tent te kijken. De crew heeft met het nodige kunst-en vliegwerk alles op het te kleine podium in gereedheid gebracht. De lichtinstallatie bijvoorbeeld, neemt een prominente plaats in; waar je ook kijkt staan of hangen lampen. De instrumenten van de band, ze staan er weer in de gebruikelijke opstelling. De monitoren en de speakers, alles moet op het podium en daar waar nog een plekje over is staat een olievat van Femmes Vattaal (FV). Al met al een sfeervol plaatje voor een avondje buurten. Daar is zo’n dorpsfeest in de eerste plek voor bedoeld. De mensen het huis uit jagen en gezellig bij elkaar onder brengen. Hier en daar een vreemd gezicht van mensen zoals ik die blijkbaar voor de muziek komen.Het is al na tienen als de tent langzaam voller wordt, de drank al rijkelijk vloeit (geen koffie deze keer want het is er niet koud) en Reboelje het podium op komt. Marius is zichzelf weer en kondigt breed lachend De muzykman aan. Oh, wat gaat dat lekker en soepel. Ik zie 300 % verschil tussen de opener in Franeker en deze. Het doet ze zichtbaar goed om meer professioneel met Reboelje bezig te zijn. Het gaat door met Simmersliep en het nog niet op CD verschenen Myn freon. Liefhebbers van John Lennon zullen dit nummer grif leuk vinden; er zit zo’n zelfde drum in als in "Imagine". (Schreef Beart O. een tijdje geleden ook niet over The Beatles en eh … Twarres? We hebben het er nog wel eens over, Beart!). It folksgerjocht is het volgende, door Tjerk gezongen lied. Einlik frij is weer zo’n nieuw nummer dat vorige week voor het eerst op de setlist verscheen. Jan en ik waren het er toen over eens dat dit nummer nog wat meer "peper en zout" moest hebben. Er kan in een week tijd een hoop veranderen, want zoals we het nú horen klinkt het AF. Een nummer dat allang af is is It famke, de hûn en de houtkapper. Dit nummer is dan ook al veertien jaar oud, maar gaat er nog best in. Van heel oud gaat het met Paradys #II naar heel nieuw. Als ik het goed begrepen heb gaat dit lied over ons eigen land van bûter, brea, de bêste kij, leaver slaaf en foaral net dea maar: vol is vol is vol is vol. Het zal me niet verbazen als dit het laatste nummer van CD #2 wordt. Het gaat verder met Der is net mear, een binnenkomertje voor Femmes Vattaal (FV). In ganzenpas komt het Marrumer publiek naar voren. Dat is op zich al een mooi gezicht, maar komen ze voor de muziek of voor de vrouwen? Aan het einde van deze set belooft Marius ons er nog twee. Tijdens de pauze komen er nog steeds mensen binnen en zo wordt het ineens erg gezellig. De eerste patatbakjes gaan al mee naar binnen en ook het bier vindt gretig aftrek. Moest ik niet rijden? Hawar, FV staat aan het begin van de tweede set op het podium. Ze zijn vandaag met hun zessen, zonder hun aanstichter en oprichter Kelly, en brengen enkele korte nummers. Daarna gaat Reboelje weer verder met Langstme. Opnieuw ben ik in de buurt van de Petaboys (zie verslag Bantega) om te zien dat Johan zich deze keer inhoudt. Nu sta ik zelf al met de hand aan m’n oor. Dyn prins luidt een serie vrolijke nummers in waarvoor het publiek weer wat verder naar voren opschuift. Noemerke 12 bijvoorbeeld en Merkeman. Marius praat de pauzes tussen de nummers aan elkaar en komt uit bij het nieuwe Omke Jan. Dit is geen Reboelje-nummer volgens de kenners, maar het swingt in ieder geval wèl. Gelukkig staat Krekt as wy weer eens op het programma. O, wat sta ik daar lekker tussen Jenny en Hanneke te zwijmelen… Hein en FV zorgen ondanks het droevige thema voor een vrolijke noot en tot besluit van deze set doen ze samen Winternacht, dat ook nu weer lekker uitgemolken wordt. Elly (de E van JETTA) verleidt mij tot het maken van nieuwe danspasjes, maar zo mooi als die van "de danser" worden ze nooit.Tijd voor een tussenstand. Het licht waarvan ik in het begin al melding maakte is een stuk beter verzorgd dan vorige week, houwen zo! FV en Reboelje hebben elkaar nodig om de vonk naar het publiek te doen overslaan. Reboelje is professioneler gaan opereren, moet Marius daarom nu zo vaak op de keiharde contractonderhandelingen hameren? Er is iemand jarig. Tiede is de gelukkige en Peta mag hem op het podium onder handen nemen terwijl Piter Wilkens (van CD) de muziek verzorgt. De jarige Tiede mag zich direct gaan uitleven in het eerste nummer van de derde en laatste set Fûgel yn dij. Hij heeft wat nieuwe apparatuur en dat moet nog even wennen, maar als hij halverwege "los" is dan gaat het me ook tekeer. Het is één van de best uitgevoerde nummers deze keer. Het bekende werk volgt: De swarte ridder, Wurch en De lêste nacht met een (omdat ie jarig is) virtuoze Tiede. Tot mijn grote vreugde lijkt er maar geen eind aan dit nummer te komen. Zo had ik het altijd nog eens gehoopt te zullen horen. Met de eerdergenoemde Fûgel is dit achteraf het beste dat ik deze avond meemaakte. Op naar een volgende kraker: De spaansche mich, natúúrlijk met FV. Als ik om me heen kijk staat er al niemand meer stil; alles beweegt en zelfs Jan Broos (ook zo’n oudere jongere die Reboelje heeft vastgepakt en niet meer loslaat) heeft z’n jas uitgetrokken en laat zich meesleuren in deze sprookjeswereld waar het altijd zomer is en met iedereen mag … … dansen. Vanaf nu gaat het in een keer door tot het eind, denk ik op dat moment. FV blijft op het podium en de laatste nummers komen er aan.Doch de raaie is de eerste. Het culturele Medusa volgt en, we hoeven er niets eens voor te klappen of te joelen, Trije ofwel e-o-e-e o enz. Met dat laatste leidt het publiek en de band het nummer in. Het is omdat het dak er niet af kan, maar anders was het er allang af. Ik heb dan al 24 nummers geteld en ben zelf bijna uitgeteld. Ik niet alleen want zo zie ik FV-leden van vermoeidheid over de olievaten hangen, Tiede kan de vingers niet meer op de snaren krijgen en Jenny is pijnlijk geraakt door een enthousiaste springveer. Ook de hoogzwangere Alys en de nimmer van haar zijde wijkende Tjalling (de T en de A van je-weet-wel) hebben het allang gehad. Ze zijn er nog wel, maar aan het eind van zo’n lange avond zitten die stoelen ook niet meer zo lekker. En wat te denken van de andere bandleden. In verband met de nieuwe koers oefenen ze nu ook op de vrijdag vanaf ’s morgens negen uur. Het is op dat moment kwart over één en tel die uren dus maar even. Er is één man die nergens last van heeft. Hij pakt de gitaar van Durk en zet in. FV vertrekt. Krijgen we dan nóg een nummer, denk ik? Is dit een soort van HOTEL revisisted? Het wordt Nij begjin en mijn buurman en collega Jan fleurt weer op. Deze kent ie van de CD Merkeman. Durk op tamboerijn en olievat. Rommert kan ook niet meer blijven zitten. Dan is het nog niet voorbij. Voor Tiede nog een nummer met een lang intro, zegt Marius. Ik denk aan De deade man als perfect sluitstuk, maar ik denk verkeerd want het wordt Gjin liger. Voor het podium wordt het onfrisser. Een groepje jeugd wordt opdringerig en wietdampen (ruikt wel lekker, zeker een goed merk?) stijgen op. Tiede maalt er niet om en perst er nog een paar drives uit. Vandaag wordt het publiek op de proef gesteld. Femmes Vattaal komt nog eens op om een paar nummers te doen. Het publiek vindt het prachtig. Jong en oud door elkaar, het is vandaag in perfecte harmonie. Wat een geweldig optreden maken we mee en wat een verschil met een week geleden, hoewel dat beslist niet aan Reboelje lag. "Jim hoege d’r hjoed net foar te klappen, we dogge gewoan noch ientsje", zegt Marius als ie weer terug op het podium is. Een groot kunststof vat krijgt een prominente plek op het podium en dan weet de kenner het: De deade man efternei, de tsjerke rûn, steeds hurder. Femmes Vattaal slaat zich nog één keer het bloed in de handen. Tiede haalt het laatste wat ie nog heeft uit z’n tenen; Tjerk trekt zo nu en dan nog eens aan z’n shaggie; Marius zoekt alle plekjes op het podium op en slaat ook een partijtje mee, kortom het is één groot circus op dat moment. Wij vinden het prachtig en brullen braaf mee met dit allereerste schijnbaar tijdloze Reboelje-nummer. En dan komt er een eind aan. Einlik frij! AF!!

Teade

PS: in mijn vorige verslag (Bantega) heb ik Piet met Johan verwisseld. Sorry Piet!