Zondag 29 april 2001, een dagje Reboelje

Inspiratie. Dat is waar het om draait als je van plan bent iets te ondernemen. Na de uitbundige verslagen van de optredens in het eerste kwartaal van 2001 ontbreekt het mij gewoonweg aan die inspiratie. Soms moet je lot tarten om die inspiratie weer te hervinden. ’t Is zoiets als een biertje drinken als je die kater kwijt wilt en misschien weet jezelf wel meer voorbeelden te bedenken. Het mooie van computers is tegenwoordig dat je er een aantal dingen tegelijk op kunt doen. Zodoende zit ik nu te tikken en is zojuist het tweede nummer van een serie van 270 Elvin Presley-nummers die ik in de Mediaplayer heb gestopt begonnen. Een bijzondere collectie, maar de titels staan er helaas niet bij. Tegen de tijd dat het laatste nummer is afgelopen zal ik toch wel een verslag klaar hebben? Ongemerkt is de eerste alinea alweer af…Het is voor jullie die niet naar het concert konden gaan om een indruk te krijgen hoe het er dan wel aan toe ging of misschien wel niet ging. Daar gaat ie dan.
Het is op een vroege ochtend op de dag die de Heer heeft gekozen als Zijn dag en die overigens vandaag voor een groot deel zijn naam eer aan doet dat twee rijtuigen en een tweewieler die allen voorzien van een milieubelastende verbrandingsmotor zichzelf in gang zetten over geplaveide paden waarvan het ene eind voert naar het 225 kilometer verderop gelegen Rotterdam en het andere eind tegenovergesteld richting het land koerst waarvan de spreekstalmeester van vanmiddag die Jack Kerklaan heet meent te moeten opmerken dat het door MKZ-beperkende maatregelen welhaast een onneembare vesting moet zijn daar waar het al dan niet gecamoufleerde Reboelje zijn muziek-voor-de-thousands maakt om uiteindelijk vijf voor twaalf op de stoep te staan van de voor friese begrippen Giga-boekhandel Donner in het inmiddels zonovergoten Rotterdam en dus net op tijd om de aftrap mee te maken van de gooi-het-maar-in-mijn-pet-show waar de eerdergenoemde Jack in een omhalistische inleiding van voornamelijk bijvoeglijke naamwoorden en struikelzinnen die bijna net zo lang is als deze eerste zin van dit verslag en daarom ook niet meer is te volgen voor de stugge en nuchtere noordeling gewag maakt van het feit dat Reboelje deze middag het muzikale gedeelte zal gaan verzorgen en nog voordat de beste man op adem kan komen zit de stemming er al aardig in doordat de eerste klanken van Der is net mear samenvallen met zijn laatste woorden voor dit moment en een spontaan ingezet handjeklap van achternabereisde dwazen die wij zo langzamerhand toch wel moeten zijn. Dwaas of niet maar het eerste nummer is een lekker nummer en het gevarieerd publiek weet dat goed te waarderen. Voor wie nòg niet weet waar het over gaat moet nu even opletten. Reboelje is vandaag te gast in een radioprogramma van radio Rijnmond en laat daar vijf nummers horen. Het eerste heb je al, maar daarna volgen nog Marije Maria, Hein, Medusa en de Fûgel yn dy. Naast Reboelje zijn er nog andere (muzikale) gasten in het programma. De presentator is goed gebekt en zijn ironisch, soms satirisch opgestelde aanlopen naar een uiteindelijke vraag zijn best humoristisch, maar omdat je steeds even moet nadenken over wat ie nou eigenlijk wil weten ben je alweer te laat met je antwoord. Dat overkomt Manus (hij bedoelt echt Marius, maar het is voor Jack een sport zoveel mogelijk woorden te verbasteren) die overigens nog had ingestudeerd te zullen zeggen dat Reboelje tegen MKZ is. Er is in ieder geval één CD in andere handen overgegaan. Een oudere dame is een gesigneerd Medusa-album (het mocht niet te heftig zijn) aangepraat en zichtbaar gelukkiger dan eerst zwaait ze ons nog gedag. Ook in Rotterdam zitten friezen, zo blijkt maar weer als iemand ons ondanks een exportverbod toch aanspreekt over bûter, brea en griene tsiis. Veel meer is er niet te vertellen over dit uurtje live-radio, behalve dan misschien nog welke dwazen mij hebben overgehaald mee te gaan: Jan, Hanneke, Tjalling, Alys, Heine en Jenny. Ook Douwe was van de partij.

Zij zijn er uiteraard ook weer als Reboelje die avond nog ten bate van het goede doel geleidelijk hotel De Doelen in Franeker op z’n kop zet. Veel bekende gezichten die bijna smachten naar iets dat in deze crisisperiode wèl doorgaat komen aan mij voorbij en voor ik er erg in heb ben ik weer gewend aan het snel opdrinken van een biertje. De laatste twintig kilometer van deze ronde van Nederland hoef ik nl. niet meer zelf te rijden, al moet ik er wel voor zorgen zo helder te blijven dat ik Hanneke nog de start-pincode kan vertellen. Onder al die bekende en onbekende gezichten heb ik geen nichten of andere familie kunnen ontdekken. Het is weer zo’n zelfde goedgemutste spons die zich twee sets bijna letterlijk aan het volzuigen is met emoties om die in en na de laatste set terug te geven. Die emoties komen er nl. echt wel uit; zichtbaar bij menigeen tijdens Trije, maar vaak onzichtbaar als je na afloop de reacties aan de mensen ontlokt. Het is nu eenmaal "ouder" publiek dat hier rondloopt en voordat je zelf zover bent om je over te geven aan je gevoel heb al vier keer om je heen gekeken naar die ene die jou kent en dat niet van je verwacht. Anders: stel er was een polonaise en dan liep je natuurlijk mee, maar als je die polonaise zelf moet beginnen bedenk je je eerst vier keer. Ik dwaal af want dit verslag is voor jullie die er vandaag niet zijn en dan heb je die emoties ook niet (of wel?). Nandrolon of niet, het eerste nummer is de Muzykman en de opvallend agressief ogende Marius is er helemaal klaar voor en het lijkt wel of hij de anderen nog wat moet wakker schudden. De mannen schijnen een korte nacht te hebben gehad en moeten de kop er goed bij houden. De swimmer doet het bij de oudere dames weer goed, Myn freon (het nieuwe nummer) raakt al aardig bekend, Tjerk doet Kom mar, ik zie de nieuwe kleuren weer voorbijkomen en zo krijgt iedereen in die eerste set z’n zin. Alle gespeelde nummers krijg je deze keer niet van me, maar ik pik de hoogtepunten er wat voor je uit. Tijdens de tweede set komt er nog steeds publiek binnen en het is al zo warm hier. Boven verwachting moet Douwe al een "uitverkocht"-melding ophangen. Goede zaken dus voor het Aidsfonds. Die tweede set kan Marius weer lachen en komen gebruikelijke nummers voorbij zoals Nij begjin en Winternacht. Eigenlijk gaat die set heel snel voorbij, maar er komt nog een derde.Hij heeft het vooraf nog zo gecheckt maar nu Durk Langstme moet zingen krijgt ie geen geluid meer van z’n gitaar. Opnieuw beginnen kan niet meer, dan maar het verstand op nul zou je zeggen, maar Durk blijft het proberen en dat gaat ten koste van dit mooie nummer. It famke, de hûn en de houtkapper ligt vanavond erg goed bij het publiek. Het vult de stiltes met instemmend handgeklap. Trije zorgt ook nu weer voor de kroon op het werk en ziedaar: er wordt volop gek gedaan. Met die ontlading hebben de meeste aanwezigen het zo warm gekregen dat ze na dit eindschot als een speer De Doelen verlaten. Gelukkig blijven er nog wat mensen plakken om de contacten weer wat aan te halen. Zo kom je ook weer eens wat aan de weet over de nieuw te verschijnen CD. Komt tijd, komt raad.Vraag me niet precies waarom maar het eerste nummer De Muzykman is me het meest bijgebleven deze avond. Vermoeidheidsverschijnselen waren debet aan een foutje hier en daar, maar wat kentskele ju. ’t Is jammer dat Langstme een beetje de mist in ging. Ik zou It tij ferrint wel eens een tijdje willen horen ten koste van dit Langstme, maar die staat helaas niet op het gebruikelijke repertoire, net als Dizze jûn daarop ontbreekt.Inmiddels is het half drie geweest en moeten we eruit. Ik weet de pincode nog en een half uurtje later houdt Hanneke een tussenstop bij de shoarmaboer in Leeuwarden. De vrijmarkthandelaren zijn daar dan al druk in de weer om een zo mooi mogelijk plekje te scoren. Wij verklaren ze voor gek om zo vroeg al klaar te staan met hun hele handel. Maar als ik een dag later bedenk dat we zelf 19 uren en 500 km onderweg zijn geweest om dit op te kunnen schrijven, wie is er dan eigenlijk gek?? Geloof het of niet, Elvis is nu toe aan nummer 86: Heartbreak Hotel…

teade