Burgum , De Pleats 10 maart 2001

"Spitigernoch útferkocht", dat staat op het briefje dat Theunis net op de deur plakt als ik nog eens kom aankakken. De klanken van de Swimmer komen mij dan al tegemoet. Útferkocht dus, mar net foar eltsenien... natuurlijk had deze gek allang gereserveerd en betaald. Naar Jenny, die er al om 19.15 uur was, hoef ik niet lang te zoeken; die staat natuurlijk vooraan. Gauw een tuutsje en daarna maak ik mij zo klein mogelijk en nog smaller en doe een paar stappen achteruit om mij onopvallend tussen het massaal opgekomen publiek te mengen. Een man sloeg mij op de schouder: ik zie niks meer, zei hij. Ik dacht: loop naar de hel, tagong fergees! Aangezien hij de teksten van Reboelje vast niet zo goed kent als ik deed ik nog maar een stapje naar opzij. Op de een of andere manier zit de sfeer er meteen al lekker in. Het geluid is weliswaar hard, maar kan gemakkelijk weg in die grote vierkante bak. De zang is van begin tot eind goed te verstaan. Maar waarom heeft bijna ieder bandlid een pet op??
Marius zingt inmiddels over Myn freon. Ik kijk eens om me heen wie hij nou eigenlijk bedoeld. Ik zie onschuldige kleine mensen, Bear Boeloe op krukken en verder de vaste Reboelje-aanhang. Zou die daar ergens tussen zitten? Of zou het over Douwe gaan, onze fanclubvoorzitter die vorige week nog fijntjes in de bloemetjes is gezet en nu zit te nagelbijten op z'n vakantie-adres. We zullen het wel nooit te weten komen. Na Kom mar kondigt Marius de eerste gast aan. Sinds het Posthuys had ik haar niet meer gezien: Jo met de banjo. Ze doet mee met Simmersliep en daarmee ziet de band al gauw wat voor vlees ze vanavond in de kuip heeft. Het swingt er al lekker op los. Mond- en klauwzeer of niet; de fûgel komt weer voorbij en ook de wolf, al verdwijnt z'n arme ziel in deze Winternacht. Dan de volgende gasten: Femmes Vattaal.
Oef!! even schrikken van dat felle licht en dan rammen maar... Jenny en Hanneke blijven net als twee rolstoelers ondanks die takkeherrie lekker vooraan staan. Hun trommelvliezen krijgen dezelfde klappen te verduren als die oude olievaten, maar het kan hun niet deren. De Femmes hebben weer een nieuw stuk aan hun repertoire toegevoegd. Leuke korte deuntjes spelen ze nu. Na de pauze komt de laatste gast mee op: Remi Adriaansz. Wat moet ik over hem nog vertellen. Hij staat bijna synoniem voor de Skepper van it Eilân yn de see, maar ook als Muzykman komt hij uitstekend uit de verf. Heine staat naast mij als Hein gespeeld wordt. Hij glundert: "da's myn ferske". Hawarrr! Een hele speciale Marije Maria met Jo(hanna) op de banjo gevolgd door de Merkeman. Zo, Burgum is weer bij de les en het wordt alleen maar mooier. Met Spaansche Mich wordt wat mij betreft de climax van deze avond bereikt. In perfecte harmonie vult Femmes de ruimte die de muziek van dit nummer hen toestaat. Bijna net zo mooi als op het volgende Der is net mear, maar het is zo lekker om Lytta Vesicatoria mee te brullen. (Tip: zet je zoekmachine voor het Internet eens aan het werk met die spaanse vlieg). Tjerk laat het publiek met Medusa zien dat ie ook nog op de fluit en de mondharmonica kan spelen en bovendien dat ie daarmee net als Remi nog boven de andere muziek uitkomt. Het is niet voor niets dat ik in de tweede pauze alleen maar mensen om me heen zie waarbij het onschuldige plaats heeft gemaakt voor enthousiastme. Als die tweede pauze voorbij is mogen de Femmes op herhaling. De stokken vliegen af en toe door de lucht en sommigen slaan hen het bloed in de handen. De veiligheidsbril moet er al bij op omdat ze met steeds zwaardere attributen beginnen te meppen.
De omschakeling naar het zwijmelende Langstme wordt ingeluid door de sax van Tjerk. Dat is even wennen voor Durk die drie keer probeert in te zetten. Gelukkig brengt Marius redding door de vetrouwde eerste noten aan te slaan. Het Folksgerjocht brengt een klein deel van het publiek op andere gedachten. Ze worden wat opstandig. Reboelje in de tent! Dat is niet zo erg, maar ze staan toevallig net naast mij. Tijdens it Famke en de rest nemen ze wel erg veel ruimte in beslag. Er zit weinig anders op dan maar wat mee te hossen, ook al ben ik nog niet aangeschoten. Gelukkig is het tijdens it Eilân yn de see weer rustig, maar dat komt omdat er eentje bier moet halen. Als ie weer terug is dondert bijna alles van z'n dienblad af, maar de pret is er blijkbaar niet minder om. En ik, ach...ik was toch al nat van het zweet. Dan maar weer hossen en gek doen. Dat kan volop met de Femmes Vattaal, de Raaie en de Deade man. Het concert loopt daarmee op z'n eind, maar niet zonder toegift. Marius is helemaal in z'n element als ie nog even lekker kan bassen op de Manlju en de macht. Het allerlaatste nummer in deze heksenketel is natuurlijk voor Trije. Het lijkt eentonig te worden en daarom heeft de band het introotje van Tiede van de week ervoor overgenomen. Het voordeel daarvan is dat het publiek meteen het hee-o-e-o-o op kan pakken voor zover ze dat al niet doen. Soms verlang ik wel weer naar de Tunnel fan it ljocht, dat is ook beter voor m'n stem want die is na Trije wel een tijdje weg. Wie ook weg zijn dat zijn al discogangers, die mensen die dit optreden mede tot een groot succes hebben gemaakt en nu nog meer plezier gaan maken. En dat succes is natuurlijk weer te danken aan de JETTA-company. Marius heeft ze terecht bedankt voor hun inzet en dat doe ik hierbij ook nog eens mede uit naam van een heleboel bezoekers. Uiteindelijk moeten wij ook weg. We worden bijna letterlijk de zaal uitgeveegd door de schoonmaakploeg. Geen efter-party deze keer; het is ook mooi genoeg geweest.  ...Zou je denken...er zijn mensen die er nooit genoeg van krijgen. Zo eentje heb ik thuis. Met nog anderhalf oog dicht en doodop van de inspanningen van de dag ervoor lig ik de volgende ochtend om tien uur nog in bed als Jenny beneden alweer tekeer gaat...Doch de Raaie, Nije kleuren nije bisten, Hark hark, Noch 9 dagen... Nee bliksem! Noch 13 dagen en dan is het alweer feest. Bij wijze van uitzondering houden we nu een foar-party in Wommels. Earst efkes lekker ite, in burreltjse en dernei op nei it Magysk Teater. teade PS: bij deze wil ik sommige van jullie bedanken voor de leuke reacties op mijn verslagjes. Daar doe ik het voor. En ook voor die mensen die er niet waren. Wil je ook in mijn verslagje voorkomen? Zeg het dan maar even hoor, dan maak ik er wel wat van zoals bij Peta, die na een week nog na geniet van haar optreden met Reboelje. Wil je zelf een verslagje schrijven of reageren op dit verslag dan is dat nog mooier. Het mailadres is foto@reboelje.nl