"De Koornbeurs" Franeker: vrijdag 16 februari 2001 samen met Femmes Vattaal
Belofte maakt schuld. Ik wil het
verslag liefst zo snel mogelijk op het web. Vannacht had ik geen puf meer, maar
nu op zaterdagochtend tegen elven gaat het al wat beter. Daar gaat ie dan! Tegen
beter weten in besloot ik van de week toch maar eens te bellen voor een kaartje
en het had succes. Zo kon ik getuige zijn van weer een concert. Ik wist niet
meer hoe laat het zou beginnen en was daarom tegen achten aanwezig. Toen zag
ik dat het om negen uur zou beginnen en dat Femmes Vattaal ook uitgenodigd was
en dat het goed was. De tussentijd kon ik gemakkelijk volpraten met Douwe (die
van de fanclub). Nu ik toch mooi op tijd was kon ik alle bezoekers eens goed
observeren, hoewel, tegen negenen werd het moeilijk, want het liep storm. Ik
zie weinig bekenden, tenminste van andere concerten. Dit is een ander publiek.
Zo'n publiek dat de theatercatalogus krijgt en zoveel mogelijk inschrijft in
de hoop dat er wat leuks tussen zit. Die mensen zijn ook een soort familie.
Ze zien elkaar in De Koornbeurs, ongeacht wat er speelt. Daardoor waren er ook
zo weinig kaartjes voor Reboelje-fans. Ik zie allemaal keurig geklede mensen
voorbij trekken (daar sta ik dan in m'n spijkerbroekie met glas bier). De prijs
voor het mooist geklede stel gaat naar een paartje dertigers. Hij met rode baret
en zij met een zwarte pet. Verder gekleed in vrolijke kleuren als waren zij
neo-hippies. In de garderobe gaat de rode baret af en komt zijn kale knikker
tevoorschijn.
Pa De Boer komt ook met pet binnen en was al bijna vergeten deze af te zetten.
Hij komt er nog net op tijd achter. Broer De Boer is de enige heer met stropdas,
voorzover ik dat in de gauwigheid heb kunnen zien. Als Hanneke met vriendin
ook binnen is gaan de deuren van de zaal open. 't Is al wat mistig binnen en
het decor lijkt nog wel in aanbouw met de lichtbalken die diagonaal op het podium
staan. Het schijnt zo te horen. Geleidelijk gaat het licht uit en als het echt
donker is komt Femmes
Vattaal op. "Tsjong! wat een spierballen", hoor ik de man
achter mij zeggen. Ik weet niet welke ballen hij bedoelt, maar dat mag de pret
niet drukken. Ze slaan er weer vrolijk op los en brengen het publiek het eerste
kwartier in een zekere staat van vervoering. Na dat kwartiertje komt Reboelje
op. Het eerste nummer gaat over Nije bisten, daar kan men zich misschien nog
wat bij voorstellen en Nije kleuren; dat wordt al wat moeilijker, zegt Marius.
Goed, mijn avond kan al niet meer stuk. De Muzykman staat ook weer op het programma,
gevolgd door het nieuwe Myn freon. Na deze eerste drie nummers door Marius mag
Durk: Langstme; en Tjerk: Kom mar Kom mar. Weer daarna komen er drie nummers
uit het Magysk Teater: Noflike Jacht, Magysk Teater en de Spaansche Mich. Bij
de laatste twee doet Femmes Vattaal weer mee. Die nummers kennen de kenners
al bijna niet meer zonder stokslagen. Een unplugged Krekt as wy besluit de eerste
set. In de pauze schiet ik de webmaster van de Reboelje-homepage aan
en kunnen we even bijpraten over de gezamenlijke hobby. Ook Theunis is gearriveerd.
Hij komt op goed geluk en heeft mazzel. In de pauze hoor je mensen zeggen: zij
spelen toch ook dat bekende nummer, hoe heet dat ook alweer?
Nou, het komt meteen na de pauze: Marije Maria, en hier en daar wordt spontaan
meegezongen. Met Hein komt er al een beetje swing in de zaal. Als mensen de
tekst zouden kennen zouden ze ook weten waarom Femmes Vattaal met messen zwaait.
Nu het toch swingt komt De Raaie met Femmes Vattaal en blijven zij nog even.
Het slot wordt ingezet met het rustige Kesera. Ik zie wel één iemand met een
aansteker!! Daarna de beuk erin met Winternacht dat niet te verstaan is (dus
gewoon cd-tje kopen) en gezamenlijk
afsluiten met Femmes Vattaal: Der is net mear en Medusa (wer is no
dy ferrekte mulharp!).Een daverend staand applaus en een heel voorzichtig o-e-o-e-o
is voldoende voor een toegift. Vanaf het balkon wordt Trije ingezet zoals we
dat ook in Kollum zagen. Het publiek blijf toch maar staan, want als je buurman
niet gaat zitten doe jij het toch ook niet. Durk zet zich nog even scherp voor
de Branmerke Famkes. Djip in myn siel is echt het laatste nummer. Daarvoor zit
nog wat mij betreft het leukste nummer van de avond (uit 1987) De deade Man,
samen met Femmes Vattaal. Na afloop is er weer een run op de cd's. Het gaat
goed met Reboelje, concluderen Theunis en ik na afloop in een onderonsje met
Tiede. Veel concerten en elke keer een volle bak. Wij zijn er best wel wat trots
op! Wij toch allemaal, voegt Tiede (de gitarist) er terecht aan toe.
Teade