Woudsend, 14 oktober 2000
Op die
mistige zaterdagavond rijden wij (Jenny en ik) vol verwachting richting Woudsend.
Nog steeds een beetje balend dat we het concert van de week daarvoor in Workum
niet konden meemaken. Ja, we gaan de laatste tijd ook zo vaak naar optredens
zodat onze omgeving denkt dat Reboelje iets van een sekte is. Precies om half
tien komen we aan. Wij krijgen in de gaten dat het vanavond de nacht van
Woudsend is. In multi-functioneel centrum (mfc) de Driuwpôlle, dat uit
een (groot) sporthalgedeelte en een (kleiner) dorpshuisgedeelte bestaat, spelen
vanavond vier bands: Reboelje, Deadline, Koartslúting, Geradbraakt en Inferno.
Van veraf worden we reeds begroet. Gelukkig, er zijn nog meer gekken in deze
wereld! Doch mar rêstich oan, it kin wolris healwei tolven wurde,
horen wij.
Om een uur of tien begint het wat te lopen met het publiek. Ook de jongens van
de band komen dan binnendruppelen. Het valt ons meteen op dat het gros van het
publiek niet de leeftijd heeft voor het gemiddelde Reboelje-publiek. Dat biedt
kansen zou je zeggen
Tiede heeft nog wel even tijd om een babbeltje te maken over
van alles en nog wat. Het duurt toch nog wel zon anderhalf uur voor de
heren zullen gaan optreden en Ale heeft alles al zon beetje in gereedheid
gebracht, zodat een korte soundcheck straks voldoende is.
Zo komen we nog wat te weten over het vervolg op de Oere O #1. Waarschijnlijk
is dat deze dit jaar niet meer uitkomt. Dat biedt perspectief voor de organisatoren
van de concerten begin volgend jaar; zij azen nu op de CD-presintaasje.
Het bericht dat Reboelje in de MegaTop 100 zou staan klopt niet. Wat wel klopt
is dat Henk Westbroek een frysk kwartiertje in zn programma Denk
aan Henk wil hebben. Met het succes van Twarres, de Kast kan Reboelje
daar ook een graantje van meepikken. Henk heeft het echter niet alleen voor
het zeggen. Ik hoop dat het gelukt is tegen de tijd dat deze Hamanaras uitkomt.
Het doorgaan van het project Boele Bregman is nog steeds niet zeker. Met externe
hulp probeert Reboelje toch nog subsidie te verwerven. Het feit dat Tiede, maar
vooral Durk er zo enthousiast over is verdient een goede afloop.
Over de toekomst van de band hoeven we ons geen zorgen te maken. Hoewel ik persoonlijk
mn twijfels had over de hechte band en of iedereen wel tot zn recht
komt heeft een zgn. stille wand discussie uitgewezen dat de mannen
elkaar tot aan het bejaardentehuis trouw willen blijven, tenzij een legendarisch heengaan van iemand roet
in het eten gooit. Wat je je hierbij allemaal moet voorstellen? Vraag het maar
aan Klaas Sietse.
Zo krijgen we de tijd tot het optreden wel om. Intussen nog even in de sporthal
gekeken waar de mannen van Deadline spelen. Ze laten bekende nummers horen en
dat ligt meestal al snel lekker in het gehoor. Het jonge publiek zingt en host
enthousiast mee. Inmiddels is het mfc toch behoorlijk vol gestroomd en schat
ik het aantal op zon duizend man. Die kunnen nooit in de zaal waar Reboelje
speelt
als dat maar goed komt. Als Reboelje dan zover is en begint te
spelen blijkt al gauw dat al dat (vooral jonge) publiek niet speciaal voor Reboelje
komt. Ze kwekken rustig door als hebben ze elkaar in geen jaren gezien. Als
het in de zaal te druk wordt gaan ze in het gangpad gewoon verder met kwekken.
Nu was dat natuurlijk al voorzien en toevallig had ik het daar vooraf met Tiede
nog over. Op het podium hebben ze daar nl. veel minder last van dan wij in de
zaal. Ik besluit me er niet meer aan te ergeren. Nog voor er
een nummer is gespeeld komen twee wel erg jonge merkemantsjes naar Marius toe
en vragen om het nummer Wa bisto? De jongens druipen weer af als Marius zegt:
nee, geen Twarres. Later op de avond krijgen ze nog een beetje hun zin
Wa bin ik en wa bisto
Om er even in te komen
begint Reboelje met de Swimmer en Der is net mear. Al snel blijkt dat de mannen
zoiets hebben van: ga lekker je gang en improviseer liefst wat. Dat is Tiede
en Marius wel toevertrouwd. Rommert slaat, stoïcijns voor zich uitkijkend, om
zich heen en speelt zn potje net als Durk. Beide springen eigenlijk geen
moment uit de band. Tsjerk kijkt met een wat ondeugende blik als wou hij zeggen:
wat sil ik dizze jûn ris efkes útfrette. Onder hetzelfde
motto wordt Sielesiik gestart. Dit nummer heb ik al heel lang niet meer live
gehoord, maar volgens mijn buurman Tsjalling speelden ze het ook in Workum.
Daarna De lêste nacht. Tiede haalt alles uit de kast en er wordt alweer spontaan
gedanst. Inmiddels zijn Jan en Hanneke (die van al die andere verslagen) gearriveerd.
In de wetenschap dat Reboelje speelt en op hete kolen zittend een bruiloft meemaken
moest het bruidspaar het afleggen. Bij Djip yn mien siel moeten even
de puntjes op de i en dat gaat goed. Hein mei syn meagere lea sluit het werk
van de nieuwe cd af. Aangezien de laatste twee nummers live wat minder vlot
lopen mag De fûgel yn dy uitvliegen. Omdat de sfeer er nu toch wel lekker in
zit komt ook de Merkeman voorbij. Het Folksgerjocht maakt een einde aan de eerste
set. Op weg naar de bar merk ik dat het toch behoorlijk druk is,
ook voor de kastelein die mijn muntjes mooi laat liggen. In de sporthal gaat
Deadline nog steeds tekeer. De sfeer zit er goed in daar. Na de pauze
pakt Durk de tamboerijn en Marius de gitaar. Een Nij begjin van de tweede set
dus. Het altijd weer meeslepende Langstme smoort helaas in het gekwek en daarom
gaat daarna de beuk erin. Met de hulp van Froukje en Froukje wordt Hark hark
de zaal ingestuwd. Een fantastische Tsjerk en Tiede slagen erin het publiek
te overstemmen. Nu de zaal toch lekker aan het schudden is kan Doch de raaie
er nog wel even overheen. Hier moeten we als trouw publiek toch iets meer mee
doen dan alleen wat handjeklap. It Famke, de hûn en de houtkapper
luiden het oudere werk in. Heel sneaky komt er steeds meer jeugd naar
voren, want dit vinden ze toch wel leuk. Gjin liger klinkt elke keer weer anders:
het is toch echt de bedoeling dat de zaal meedoet als Marius vraagt wat ze van
hem vinden. Bij Wurch kunnen we weer even lekker la-la-lallen en dan komt als
laatste nummer Medusa. Brutaal nemen twee opgeschoten meiden bezit van het podium
om hun vriendjes te imponeren. Ik zie iemand achter mij kijken met een blik
van: wolle jim wol fuortgean, dit is ús Reboelje
. Nou, Reboelje
vindt het best. Zo best dat Trije er nog wel achteraan kan. Wa bin ik en wa
bisto? Het kan Tsjerk en Tiede allemaal niets meer schelen. De een ligt op zn
rug te spelen en de ander staat in de zaal midden tussen het publiek.
Dit wie Reboelje, oant Reboelje!
De nacht van Woudsend gaat nog eventjes door. Reboelje snel aan de
kant en de volgende band bouwt alweer op. Wij geloven het verder
wel, Jan bestelt nog een drankje (6 x fris!!) en dan weer de mist in.
Helaas weinig merchandise vanavond en dat is toch jammer. Er was zoveel jeugd
en die jeugd is voor Reboelje vaak zo moeilijk te bereiken. Geef die tieners
gewoon een schijfje met wat mp3-tjes,
dat lijkt me goed voor de promotie. Twee dagen
later is dit stukje af en we hebben dan wel niet het beste optreden gezien,
maar het was er wel eentje waar een ieder even lekker vrijuit kon spelen.